Մշակույթի նախարարության աջակցությամբ Եղիշե Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարանում կբացվի մշտական ցուցադրություն: Նախագահ Սերժ Սարգսյանն այսօր այցելել է թանգարան, ծանոթացել թանգարանի նոր ցուցադրությանը:

Վերջերս առիթ ունեցա մանկական գեղանկարչության թեմայով մի ջերմ (կարծում եմ) հոդված գրելու Բերձորի (Քաշաթաղ) արվեստի դպրոցի մասին, ուր ստիպված, մի քիչ էլ ինձ վտանգելով, որ կարող եմ մասնագետների շրջանում ժպիտ առաջացնել, արվեստի մի քանի ձևեր իմ հնարած տերմիններով էի անվանել՝ խխունջագործություն, կոճակագործություն (աշխատանքները փոքր խխուջներով, կոճակներով էին արված, այսինքն՝ նյութը դրանք էին)։ Հիմա ուզում եմ մի երկտող հղել քեզ, «Գրական թերթում» տպագրված քո «Ամենակարևորը» պատմվածքի առթիվ, և էլի նույն խնդրի առաջ եմ կանգնել, սիրելի Ալիս։

Քննադատի համար չկա ավելի մեծ պարգևատրություն, քան տասնամյակներ հետո տեսնել, որ ինքը ժամանակին գրական պրոցեսի քաոսի միջից անսխալ զատել է այն անունները, որոնք պիտի դառնան գրականության վաղվա օրը: Այդ պարգևն առավել թանկ է, երբ խնդրո առարկա հեղինակը, իր առաջին քայլերից, դարձել էր գրական ցերբերների դյուրին թիրախը, ուստի նրա ստեղծագործությունն արժևորելու և մանավանդ պաշտպանելու համար հարկ էր ունենալ ոչ միայն մասնագիտական հեռատեսություն, այլև քաղաքացիական արիություն:

Իկարոսը, քանի դեռ չէր ընկել, թռչում էր: Ինչ-որ մեկին թվաց, թե նա բախտավոր է, և կիրականանա մարդկության երազանքը. արևը կնվաճվի: Ինչ-որ մեկը թաքուն նախանձում էր, և ինչպես ամեն մի նախանձոտ` սպասում ու ցանկանում էր, որ մի վատ բան լինի: Ինչ-որ մեկն ուրախանում էր, որ վերջապես մարդը ցույց է տալու իր ոգու ուժը և ստիպելու է արևին հարգել իրեն: Ինչ-որ մեկն այդ ժամանակ պատրաստում էր վերջ չունեցող սանդուղք, որ բարձրանա դեպի արևը և պատմի երկրային ուրախությունների ու անարդարությունների մասին:

«Իրատես de facto»-ի հյուրն է գրաֆիկ, գեղանկարիչ, դիզայներ, գեղեցիկ արվեստների ակադեմիայի ռեկտոր ԷԴՈՒԱՐԴ ՍԵԴՐԱԿՅԱՆԸ, որի մասին Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդական նկարիչ և Ռուսաստանի Դաշնության վաստակավոր նկարիչ Զաքար Խաչատրյանը գրում է, թե Սեդրակյանի գործերը դասական արվեստի լավագույն ավանդույթների շարունակությունն են` իրենց մշտական զարգացման մեջ: Հոկտեմբեր ամսին Հայաստանի նկարիչների միությունում կայացել է Էդուարդ Սեդրակյանի անհատական ցուցահանդեսը: Այդ օրերին էլ մենք հանդիպել ենք և զրուցել նկարչի հետ:

Վերտառության հարցադրմամբ կուզեի հանրության ուշադրությանը ներկայացնել առաջին հայացքից անմեղ ու երկրորդական թվացող մի իրողություն, որը մեր ազգային շահերի տեսանկյունից խիստ վտանգավոր խութեր է պարունակում: Ստորև ներկայացվող նմանատիպ հրապարակումները որպես թիրախ թշնամյաց ձեռքին հաճախ հրաշալիորեն օգտագործվում են մեր իսկ դեմ:

Գյումրու քաղաքապետարանում հերթական հրաժարականի դիմումն է գրել կրթության բաժնի պետ Արմեն Նախշքարյանը, ով նաև Գյումրու պետական մանկավարժական ինստիտուտի դասախոս է։ ՈՒշագրավ է, որ մասնագիտությամբ պատմաբան Նախշքարյանը մշտապես համարվել է Սամվել Բալասանյանի թիմի անդամ և աշխատանքի էր անցել ԳՊՄԻ ռեկտոր Վարդևան Գրիգորյանի անմիջական բարեխոսությամբ։

Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանի Վանաձորի մասնաճյուղի և Վանաձորի պետական մանկավարժական ինստիտուտի հնարավոր միավորման լուրից տևական ժամանակ ալեկոծվում են քաղաքի ուսանողությունն ու պրոֆեսորադասախոսական կազմը:

ՎԱՀՐԱՄ ԹԱԹԻԿՅԱՆԸ շուրջ 40 տարի զբաղվել է գորգարվեստի ուսումնասիրությամբ, չորս գրքի, բազմաթիվ հոդվածների հեղինակ է: Հայաստանում այս օրերին «Հայկական հանգույց. գորգարվեստի ավանդույթները» խորագրով միջազգային գիտաժողով է անցկացվում, և գորգարվեստի ոլորտի միակ պրոֆեսիոնալ մասնագետն այդ մասին իմացել է մամուլից:

Նոյեմբերի 25-ը ՀՀ Ազգային հերոս, Արցախի հերոս ՄՈՆԹԵ (Ավո) ՄԵԼՔՈՆՅԱՆԻ ծննդյան օրն է: Վերջերս, երբ սովորականի նման թերթում էի կայքերը, ադրբեջանական 1news.az քիչ թե շատ օբյեկտիվ (Ադրբեջանի չափանիշներով) կայքում հանդիպեցի ադրբեջանական լրատվության հերթական «պոչով» ստերից մեկին: 2012 թվականի վերջերին իրեն «ղարաբաղյան պատերազմի վետերան, հատուկ նշանակության հետախուզական վաշտի հրամանատար» հորջորջող ոմն Թոֆիկ Ջաֆարով, «հերոսանալու» մոլուցքով տարված, Բաքվում, մամուլի ասուլիսում հպարտանում էր, թե Մոնթեին ինքն է ձեռնամարտում սպանել և, որպես փաստական ապացույց, Ադրբեջանում լայնորեն տարածված լուսանկարում իբր թե, ինքն է Մոնթեի կտրած գլուխը իր ձեռքում պահում, ոչ թե «Ադրբեջանի դրոշի» շքանշանակիր Իբադ Հուսեյնովը, ինչի համար վերջինս արժանացել է երկրի բարձրագույն պարգևին, հերոսացվել է ու բազմաթիվ արտոնություններ ստացել: